Każde żądanie, które wykonujesz w internecie, czy to otwierając stronę internetową, czy wysyłając formularz, generuje odpowiedź, którą serwer przekazuje z powrotem do Twojej przeglądarki. Te odpowiedzi są definiowane jako kody HTTP.
Zrozumienie specyfiki i istoty działania kodów HTTP jest kluczowe dla utrzymania efektywnej strony internetowej. Błędy kodów HTTP mogą wpływać na jej widoczność w wyszukiwarkach, a co za tym idzie – na SEO. Wiedza na temat tego, jak zarządzać kodami HTTP, pomoże CI zidentyfikować i naprawić potencjalne problemy, co przełoży się na lepszą wydajność i dostępność Twojej witryny.
Z tego poradnika dowiesz się:
Kody odpowiedzi HTTP, inaczej kody stanu HTTP lub statusy odpowiedzi HTTP, to trzycyfrowe numery zwrotne przesyłane przez serwer internetowy do przeglądarki lub innego klienta, który zwraca żądanie HTTP. Mają one za zadanie przekazać informacje o tym, co się stało z danym żądaniem – czy zostało ono pomyślnie przetworzone, czy napotkało jakieś przeszkody, czy też wymaga dalszych działań.
Każdy kod HTTP jest przypisany do określonej kategorii (rozpoczynając od 1xx, a kończąc na 5xx), co pozwala na szybką orientację w rodzaju informacji przekazywanej przez serwer. W praktyce, kody te są niezwykle istotne dla osób tworzących i utrzymujących strony internetowe, aplikacje webowe czy serwisy online, gdyż na ich podstawie można diagnozować ewentualne problemy lub błędy.
Kod odpowiedzi HTTP składa się z trzech głównych składowych: numeru, powodu oraz definicji.
Numer kodu: trzycyfrowy numer przypisany do każdego kodu odpowiedzi HTTP. Numery te są dobrze zdefiniowane i opisane w specyfikacji HTTP. Pierwsza cyfra kodu wskazuje na jedną z pięciu kategorii odpowiedzi, od 1xx (informacyjne) do 5xx (błędy serwera). Pozostałe dwie cyfry są specyficzne dla każdego kodu i dają bardziej szczegółowe informacje o odpowiedzi.
Powód: krótki opis zapewniający bardziej czytelną interpretację kodu numerycznego. Przykładowe powody to "OK" dla kodu 200, "Not Found" dla 404 czy "Internal Server Error" dla 500. Powody te służą do pomocy ludziom w zrozumieniu kodu odpowiedzi.
Definicja kodu: szczegółowy opis tego, co dany kod HTTP oznacza i kiedy jest używany. Te definicje są zawarte w dokumentach standardowych HTTP i mogą dostarczyć więcej informacji na temat tego, co powinno nastąpić po otrzymaniu danego kodu. Przykładowo, definicja kodu 200 mówi, że żądanie było prawidłowe i odpowiedź jest zgodna z oczekiwaniami. Z kolei definicja kodu 404 informuje, że żądany zasób nie mógł zostać odnaleziony na serwerze.
Wszystkie te elementy tworzą razem kompleksowy obraz tego, jak serwer odpowiedział na daną prośbę HTTP. Interpretowanie kodów odpowiedzi HTTP to kluczowe zadanie w procesie diagnozowania problemów związanych z żądaniami internetowymi. Każdy kod zawiera unikalne informacje, które pomagają zrozumieć, co dokładnie stało się z danym żądaniem.
Ważne jest, aby pamiętać, że nie wszystkie kody oznaczają błąd – wiele z nich informuje o normalnym, prawidłowym stanie żądania.
Istnieje pięć oficjalnych klas kodów HTTP:
Sprawdź, co oznaczają poszczególne kody HTTP.
Kody informacyjne, oznaczone jako 1xx w systemie kodów odpowiedzi HTTP, sygnalizują, że serwer otrzymał żądanie i przetwarzanie będzie kontynuowane. Ich celem jest zapewnienie komunikacji zwrotnej podczas procesu przetwarzania żądania.
100 (Continue) – informuje, że wszystko jest do tej pory w porządku i klient może kontynuować wysyłanie żądania lub ignorować ten komunikat, jeżeli już skończył.
101 (Switching Protocols) – serwer zgodził się na żądanie klienta o zmianę protokołu.
102 (Processing) – serwer otrzymał i przetwarza żądanie, ale jeszcze nie dostarczył odpowiedzi.
103 (Early Hints) – serwer może wysłać przydatne informacje (w postaci linków) do klienta wcześniej, zanim ostateczna odpowiedź będzie gotowa.
Kody powodzenia, oznaczone jako 2xx w systemie kodów odpowiedzi HTTP, sygnalizują, że żądanie zostało prawidłowo otrzymane, zrozumiane i przetworzone przez serwer.
Są to pozytywne odpowiedzi, które wskazują na pomyślne wykonanie żądanej operacji, bez konieczności dodatkowych działań ze strony klienta. Kiedy klient otrzymuje kod powodzenia, to jest to oznaka, że żądanie zakończyło się sukcesem.
200 (OK) – standardowa odpowiedź na prawidłowe żądanie HTTP.
201 (Created) – żądanie zakończyło się sukcesem i został utworzony nowy zasób.
202 (Accepted) – żądanie zostało zaakceptowane do przetworzenia, ale przetwarzanie nie jest jeszcze zakończone.
203 (Non-Authoritative Information) – serwer jest pośrednikiem i zwraca informacje z innego źródła.
204 (No Content) – żądanie zakończyło się sukcesem, ale nie ma żadnej dodatkowej treści do wysłania w odpowiedzi.
205 (Reset Content) – żądanie zakończyło się sukcesem, klient powinien zresetować dokument widoku.
206 (Partial Content) – serwer zwraca tylko część żądanych danych.
207 (Multi-Status) – odpowiedź na żądanie z wieloma statusami, często używane w WebDAV.
208 (Already Reported) – wyniki są zawarte w DAV: propstat odpowiedzi, dlatego nie są powtarzane.
226 (IM Used) – serwer spełnił żądanie GET dla zasobu i odpowiedź jest reprezentacją wynikową procesu jego wyboru.
Kody przekierowania, oznaczone jako 3xx w systemie kodów odpowiedzi HTTP, informują, że klient musi podjąć dodatkowe działania, aby zakończyć żądanie. Często wskazują one, że zasób, do którego klient próbuje uzyskać dostęp, został przeniesiony do innego adresu URL.
Są to informacje, które pomagają klientowi znaleźć prawidłowe położenie zasobu, co jest kluczowe dla poprawnego działania nawigacji i przekierowań w internecie.
300 (Multiple Choices) – żądany zasób jest dostępny pod kilkoma adresami URL i klient powinien wybrać jeden z nich.
301 (Moved Permanently) – żądany zasób został na stałe przeniesiony na inny adres URL podany w odpowiedzi.
302 (Found) – żądany zasób tymczasowo znajduje się pod innym adresem URL, ale powinien być nadal dostępny pod oryginalnym adresem w przyszłości.
303 (See Other) – odpowiedź na żądanie jest dostępna pod innym adresem URL i powinna być pobrana przy użyciu metody GET.
304 (Not Modified) – zasób nie został zmodyfikowany od ostatniego żądania, więc nie jest potrzebna dodatkowa transmisja danych.
305 (Use Proxy) – żądany zasób musi być dostępny poprzez określony w odpowiedzi proxy.
306 (Switch Proxy) – kod jest nieużywany, ale był zarezerwowany dla "Switch Proxy" w przeszłości.
307 (Temporary Redirect) – żądany zasób tymczasowo znajduje się pod innym adresem URL, ale klient powinien nadal używać oryginalnego adresu do przyszłych żądań.
308 (Permanent Redirect) – wszystkie przyszłe żądania powinny być kierowane do podanego w odpowiedzi adresu URL.
Kody błędów aplikacji klienta, oznaczone jako 4xx w systemie kodów odpowiedzi HTTP, wskazują na problemy, które wystąpiły z powodu błędów po stronie klienta.
Może to obejmować sytuacje, w których klient wysłał źle sformułowane żądanie, próbował uzyskać dostęp do zasobu, do którego nie ma uprawnień, lub żądał zasobu, który nie istnieje na serwerze. Te kody HTTP pomagają klientowi zrozumieć, co poszło nie tak, i podpowiadają, jak naprawić problem.
400 (Bad Request) – serwer nie zrozumiał żądania z powodu niewłaściwej składni.
401 (Unauthorized) – żądanie wymaga uwierzytelnienia użytkownika.
402 (Payment Required) – przewidziane do przyszłego użycia.
403 (Forbidden) – serwer rozumie żądanie, ale odmawia jego wykonania.
404 (Not Found) – serwer nie mógł znaleźć żądanego zasobu.
405 (Method Not Allowed) – metoda żądania jest nieobsługiwana dla danego zasobu.
406 (Not Acceptable) – serwer nie jest w stanie wyprodukować odpowiedzi zgodnej z zawartością nagłówka Accept żądania.
407 (Proxy Authentication Required) – klient musi się uwierzytelnić przed proxy.
408 (Request Timeout) – serwer nie otrzymał na czas pełnego żądania od klienta.
409 (Conflict) – żądanie nie może być zakończone z powodu konfliktu z aktualnym stanem zasobu.
410 (Gone) – żądany zasób został na stałe usunięty.
411 (Length Required) – serwer wymaga określenia długości żądania.
412 (Precondition Failed) – jeden lub więcej warunków w nagłówku żądania nie zostało spełnione.
413 (Payload Too Large) – żądanie jest zbyt duże dla serwera, aby je przetworzyć.
414 (URI Too Long) – żądany URL jest zbyt długi dla serwera, aby go przetworzyć.
415 (Unsupported Media Type) – format danych żądania nie jest obsługiwany przez serwer.
416 (Range Not Satisfiable) – żądany zakres nie może być spełniony przez serwer.
417 (Expectation Failed) – serwer nie może spełnić oczekiwań podanych w nagłówku żądania.
421 (Misdirected Request) – serwer nie jest w stanie wyprodukować odpowiedzi na żądanie.
422 (Unprocessable Entity) – serwer rozumie żądanie, ale nie jest w stanie go przetworzyć.
423 (Locked) – dostęp do zasobu jest zablokowany.
424 (Failed Dependency) – żądanie nie powiodło się z powodu niepowodzenia poprzedniego żądania.
425 (Too Early) – żądanie jest zbyt wcześnie do przetworzenia.
426 (Upgrade Required) – klient musi przejść na inny protokół.
428 (Precondition Required) – serwer wymaga spełnienia warunku przed przetworzeniem żądania.
429 (Too Many Requests) – użytkownik wysyłał zbyt wiele żądań w określonym czasie.
431 (Request Header Fields Too Large) – jeden lub więcej nagłówków żądania jest zbyt dużych.
451 (Unavailable For Legal Reasons) – dostęp do zasobu jest zablokowany z powodów prawnych.
499 (Client Closed Request) – klient zamknął połączenie przed otrzymaniem odpowiedzi.
Kody błędów serwera, oznaczone jako 5xx w systemie kodów odpowiedzi HTTP, wskazują na problemy, które wystąpiły po stronie serwera, uniemożliwiając mu poprawne obsłużenie żądania.
Może to obejmować sytuacje, w których serwer napotkał niespodziewany błąd, który uniemożliwia mu zwrócenie odpowiedzi, albo jest przeciążony i nie jest w stanie obsłużyć żądania w danym momencie. Te kody informują klienta, że problem nie leży po jego stronie i że powinien spróbować ponownie później lub skontaktować się z administratorem serwera.
500 (Internal Server Error) – serwer napotkał nieoczekiwany problem, który uniemożliwił mu realizację żądania.
501 (Not Implemented) – serwer nie jest w stanie obsłużyć metody żądania lub jest ona niezdefiniowana.
502 (Bad Gateway) – serwer pełniący rolę bramy lub proxy otrzymał nieprawidłową odpowiedź od serwera wyższego rzędu.
503 (Service Unavailable) – serwer jest tymczasowo niedostępny, na przykład z powodu przeciążenia lub konserwacji.
504 (Gateway Timeout) – serwer pełniący rolę bramy lub proxy nie otrzymał odpowiedzi od serwera wyższego rzędu na czas.
505 (HTTP Version Not Supported) – serwer nie obsługuje wersji protokołu HTTP używanej w żądaniu.
506 (Variant Also Negotiates) – wystąpił błąd w negocjacji treści.
507 (Insufficient Storage) – serwer nie jest w stanie zakończyć żądania z powodu braku miejsca do przechowywania.
508 (Loop Detected) – serwer wykrył nieskończoną pętlę podczas przetwarzania żądania.
509: nie jest oficjalnym kodem HTTP, ale jest często używany do oznaczenia przekroczenia limitu transferu.
510 (Not Extended) – dodatkowe rozszerzenia są wymagane do realizacji żądania.
511 (Network Authentication Required) – klient musi się uwierzytelnić, aby uzyskać dostęp do sieci.
Roboty wyszukiwarek rejestrują kody statusu HTTP podczas indeksowania strony i wykorzystują te dane do oceny stanu witryny, co ma istotny wpływ na SEO. Zrozumienie i właściwe zarządzanie kodami odpowiedzi HTTP może pomóc w poprawie widoczności i wydajności strony internetowej.
Poniżej znajdziesz najważniejsze kody HTTP, które należy znać i rozumieć, jeśli chcesz zadbać o pozycjonowanie strony internetowej.
Kod 200 to sygnał, że strona działa prawidłowo. Jest to najbardziej optymalny kod statusu dla SEO, ponieważ oznacza, że strona jest dostępna, a jej zawartość jest gotowa do indeksowania przez wyszukiwarki. Ten kod HTTP jest widziany najczęściej i stanowi dokładnie to, czego oczekuje się od poprawnie funkcjonującej strony internetowej.
Kod 301 oznacza trwałe przekierowanie z jednej strony na drugą. Jest używany, gdy strona została trwale przeniesiona na nowy adres URL. Z punktu widzenia SEO, kod 301 jest korzystny, ponieważ przenosi większość wartości linku (link juice) z oryginalnej strony do nowej lokalizacji.
Kod 302 jest używany, gdy strona została tymczasowo przeniesiona na inny adres URL. W przeciwieństwie do 301, kod 302 nie przekazuje wartości linku, co może wpłynąć na ranking SEO. Dlatego kod HTTP 301 jest często preferowany dla długotrwałych przekierowań.
Kod 404 oznacza, że strona nie została znaleziona. Może to być wynikiem linku prowadzącego do strony, która już nie istnieje. Z punktu widzenia SEO, strony z kodem 404 mogą wpłynąć negatywnie na doświadczenia użytkownika, co w konsekwencji może obniżyć ranking strony w wyszukiwarce internetowej. Dlatego zaleca się utrzymanie jak najmniejszej liczby stron 404, poprzez regularne sprawdzanie i naprawianie linków lub ustawienie przekierowań 301.
Kod 410 oznacza, że strona już nie istnieje i nie jest planowane jej przywrócenie. Wyszukiwarki traktują kod 410 jako mocniejszy sygnał niż 404, co oznacza, że strona jest szybciej usuwana z indeksu. Zastosowanie tego kodu HTTP z punktu widzenia SEO powinno być ostrożne.
Kod 500 oznacza, że na serwerze wystąpił niespodziewany problem. Tego typu błędy mogą wpłynąć na indeksowanie strony przez wyszukiwarki, co przynieść negatywne konsekwencje dla SEO. Dlatego ważne jest, aby szybko rozwiązywać błędy serwera.
Kod 503 jest używany, gdy serwer jest tymczasowo niedostępny. W przeciwieństwie do kodu 500, kod 503 informuje roboty wyszukiwarki, że to jest tymczasowy problem i że powinny one wrócić później. Z tego powodu, kod 503 ma minimalny wpływ na SEO, o ile problem jest szybko rozwiązany.
Aby skutecznie zarządzać stroną internetową, warto wiedzieć, jak odnaleźć i naprawić błędy związane z kodami odpowiedzi HTTP. Poniżej znajdziesz kilka kluczowych kroków, które pomogą Ci w tym procesie.
Wiele narzędzi, takich jak Google Search Console, Moz, czy SEMRush, oferują rozwiązania, które pomogą Ci zidentyfikować błędy kodów HTTP na Twojej stronie. Te platformy przeszukują witrynę, a następnie prezentują raporty, które zawierają informacje o napotkanych problemach.
Gdy otrzymasz raport, zidentyfikuj kody błędów HTTP, które pojawiają się najczęściej. Kody takie jak 404 (Not Found) lub 500 (Internal Server Error) są często wskazywane jako problematyczne.
Aby poprawnie zdiagnozować i naprawić błąd, musisz zrozumieć, co oznacza dany kod HTTP. Na przykład, kod 404 oznacza, że żądana strona nie została znaleziona, a 500 wskazuje na wewnętrzny błąd serwera.
Kiedy już zidentyfikujesz i zrozumiesz problem, można przystąpić do jego rozwiązania. Przykładowo, dla kodów 404, możesz utworzyć przekierowanie do istniejącej strony lub przywrócić brakującą stronę. W przypadku kodu 500, problemem może być konfiguracja serwera, więc warto skonsultować się z administratorem serwera lub dostawcą hostingu.
Po wdrożeniu rozwiązań, kontynuuj monitorowanie strony, aby upewnić się, że poprawki są skuteczne i że nie pojawiły się nowe problemy. Regularne sprawdzanie witryny pomoże utrzymać ją w jak najlepszym stanie, co przełoży się na lepszą widoczność w wyszukiwarkach internetowych.
Pamiętaj, że odpowiednie zarządzanie kodami odpowiedzi HTTP to kluczowy element utrzymania zdrowej, efektywnie działającej strony internetowej. Zrozumienie, jak wykrywać i naprawiać błędy, jest więc niezbędne dla każdego, kto zarządza swoją witryną.
Kody odpowiedzi HTTP są integralną częścią komunikacji między serwerem a klientem w sieci internetowej. Te trzycyfrowe numery dostarczają istotnych informacji o stanie żądanej strony, pomagając zarówno użytkownikom, jak i webmasterom zrozumieć, jak strona działa lub dlaczego nie działa.
Kody HTTP, znane także jako kody statusu HTTP, to trzycyfrowe liczby, które serwer przesyła do klienta (np. przeglądarki internetowej) w odpowiedzi na żądanie HTTP. Każdy kod przekazuje specyficzne informacje o wyniku żądania.
Istnieje pięć klas kodów HTTP, które może zwrócić serwer:
1xx (informacyjne): żądanie zostało otrzymane, proces kontynuuje się.
2xx (sukces): żądanie zostało pomyślnie otrzymane, zrozumiane i zaakceptowane.
3xx (przekierowanie): konieczne są dalsze działania w celu zakończenia żądania.
4xx (błąd klienta): żądanie zawiera niepoprawną składnię lub nie może być spełnione.
5xx (błąd serwera): serwer nie był w stanie zrealizować prawidłowego żądania.
Najczęściej spotykane kody odpowiedzi HTTP to:
Kod odpowiedzi HTTP 200 oznacza "OK". Jest to standardowa odpowiedź na prawidłowe żądania HTTP. Oznacza to, że żądanie było prawidłowe i serwer odpowiedział zgodnie z oczekiwaniami.
Kod odpowiedzi HTTP 404 oznacza "Nie znaleziono". Jest to błąd standardowy dla przypadków, gdy serwer nie może znaleźć zasobu zgodnie z żądaniem.
Kod odpowiedzi HTTP 500 oznacza "Wewnętrzny błąd serwera". Ten kod jest zazwyczaj zwracany, gdy serwer napotka niespodziewany problem, który uniemożliwia zrealizowanie żądania.
Tak, możesz dostosować własne kody odpowiedzi HTTP, zależnie od serwera i języka programowania, którego używasz. Ważne jest jednak, aby przestrzegać standardów i najlepszych praktyk, aby Twoje API było zgodne i łatwe do zrozumienia dla innych programistów.
Ocena artykułu:
5 / 5 według 15 opinii
Przedstawimy strategię i wypromujemy Twój biznes. Daj nam znać o swoim projekcie!